In 1981 werd Jaques Lang minister van cultuur. Hij voerde een aantal enquetes uit ivm de culturele gewoonten van de Fransen. Hieruit bleek dat bij de jongeren, 1 op 2, een muziekinstrument bespeelt. Dit bracht hem op een idee. Op 21 juni, de langste dag van het jaar (op ons halfrond), zal elk jaar het feest van de muziek plaats vinden. Het moet een groot volksgebeuren worden waar iedereen kan en mag muziek maken, ongeacht het genre, het niveau, de leeftijd. Geen toestemming van het stadhuis is vereist, het verkeer wordt die dag omgeleid. De voorbereidingen voor de eerste editie gebeurden in alle haast. Er werden snel wat affiches gedrukt en verspreid in heel Frankrijk. Later zal J. Lang in een interview zeggen dat hij heel zenuwachtig was want dat hij helemaal niet wist welke respons hij mocht verwachten.      Het werd een immens succes! Pleinen, parken, stations, en uiteraard ook de straat, werden ingepalmd. Alle genres weerklonken in een sfeer van gezelligheid en gemoedelijkheid.  Vijf jaar later is het concept al overgenomen door bijna 100 landen, op de 5 continenten. In Frankrijk werd er zelfs een postzegel aan gewijd. 

Deze avond van de 21 ste juni 2023 is de gezelligheid weer troef. In elke straat staat er wel een bandje, een orkest of een solo artiest muziek te maken. Je stapt van de ene klanken naar andere klanken, alles op het goed vallend uit. Het is een bijzondere ervaring.                                                                                                         Net voor ik vertrek, hoop ik dat de bands een beetje vals zullen spelen. Hoe middelmatiger de band, hoe meer je durft meezingen! De eerste band die we tegen komen, is een geweldig middelmatige Beatles-imitatie. Iedereen 'zingt' mee. Het klinkt niet echt 'juist' maar de sfeer zit er goed in! Iets verderop weerklinken covers van bekende popsongs. Ook daar nemen ze het niet zo nauw met de juiste tekst, maar de sfeer is super.Tussen 2 bands in charmeert een  klein tapdansend meisje de voorbijgangers. Dan komen we terecht in een groep met een trekzak zonder versterker noch micro's. Vanavond geldt hoe minder techniek, hoe beter de ambiance.  Ze zingen de Franse chansons. En hoe oudbollig iedereen dat doorgaans ook vindt, vanavond is het helemaal IN. We passeren nog verschillende DJ sets, een heavy metal band naast Chopin, Djembé-spelers en muzikanten uit de Franse kolonies.Tot slot volgen we een percussiegroep. Dat ritme helpt om weer naar huis te stappen want je hebt al snel enkele kilometeres in de benen. 

Hoe moe we ook thuis komen, 1 ding is zeker, volgend jaar doen we weer mee!